Afgelopen weken was ik met mijn kinderen op vakantie op Gran Canaria.
Ik was daar om vakantie te vieren en tegelijkertijd wat tijd met mijn neef door te kunnen brengen: Kevin. Hij maakte zo’n 1,5 jaar geleden de stap om Nederland te verlaten om in Spanje te gaan wonen.
“Opvallend is dat veel mensen die mijn verhaal aanhoren bijna altijd reageren met een ‘oh, you are so lucky’! Ze hebben het dan over het feit dat ik in een warm land als Spanje woon en iedere dag aan het surfen ben. Zelf ben ik er vooral van overtuigd dat het veel minder met geluk te maken heeft dan wel met het stellen van duidelijke doelen en daar volledig voor te gaan”.
Kevin is de zoon van mijn zus Annemarie. Persoonlijk ken ik Kevin al vanaf zijn geboorte en heb als zijn oom al zijn levensfases mogen meemaken. Meerdere van die fases waren op zijn zachts gezegd nogal turbulent te noemen.
“In Nederland was vrijwel iedere dag hetzelfde. Ik had geen werk (werd wegbezuinigd bij het casino) en woonde bij mijn moeder. Ik trok altijd met dezelfde groep vrienden op en voordat ik het wist waren we regelmatig kattenkwaad aan het uithalen. Ik begon in te zien dat dit leven mij op deze manier niets zou brengen. En belangrijker: ik begon in te zien dat mijn leven voor anderen niets zou toevoegen. En als mijn leven niets voor anderen toevoegt, ja, waarom ben je dan hier? Dat inzicht veranderde alles”.
“Een vriend van mij woonde en werkte op Ibiza en vertelde me dat ze mensen nodig hadden om tickets voor feesten te verkopen. Ik trok de stoute schoenen aan en vertrok met € 700,- op zak naar Ibiza.”
“De eerste maanden was het vooral feesten geblazen. Ik ontmoette veel Nederlanders en het geld dat ik verdiende met de verkoop van kaarten voor de feesten in de plaatselijke discotheken werd net zo hard weer uitgegeven aan feesten. Het seizoen op ibiza kwam echter tot een eind en het was duidelijk dat ik een andere plek moest zien te vinden om te werken. Nederland was duidelijk geen optie omdat ik vooral bang was daar in hetzelfde patroon terecht te komen als toen ik vertrok. En dus zette ik door”.
“Met een paar honderd euro op zak vertrok ik met een goede vriend van mij, Walter, naar Gran Canaria. Daar lukte het aanvankelijk niet om werk te vinden en het geld wat we hadden was er al snel doorheen. En zo kwam er een moment dat ik letterlijk nog slechts € 4,- op zak had. We moesten het appartement waar we sliepen verlaten en ik vertelde Walter dat ik mijn moeder zou gaan bellen om haar te vragen mij het geld te lenen voor een ticket naar huis. Maar Walter wist mij over te halen om daarmee te wachten. Het zou allemaal goed komen zo verzekerde hij mij”.
“Intussen sliepen we in hotellobby’s en aten we met de daklozen mee achter de plaatselijke supermarkt. Als oudere mensen ons zagen vroegen ze ons altijd hoe we hier zo terecht waren gekomen. Deze mensen vonden het prachtig om onze verhalen te horen. Meestal zeiden ze dan zoiets als: ‘dat had ik nou ook moeten doen toen ik jonger was’. Een wat ouder stel gaf ons zelfs een keer hun polsbanden cadeau van hun resort zodat we de hele dag, in plaats van hun, konden eten en drinken. Ongelooflijk gewoon”.
“Maar toch bleef het zwaar. En net op het moment dat ik het gewoonweg geen menswaardig bestaan meer kon noemen kwamen we 3 meiden uit Finland tegen. Die boden ons aan om bij hun in het appartement te logeren. En zo waren we weer twee weken verder. Inmiddels konden we ook hier op het eiland wat tickets voor feesten verkopen en vonden we een appartement dat we met meerdere vrienden konden huren om de prijs te drukken”.
Inmiddels ziet de wereld er heel anders uit. Kevin vond zijn passie in het surfen op het eiland en woont inmiddels met zijn vriendin Rebecca (die hij daar ontmoette) in een leuk 2 kamer appartement met 5 zwembaden voor de deur. Hoe kan dat? Op Gran Canaria worden veel oude hotels omgebouwd tot appartementen. En zo kan je al voor € 500,- in een appartement met zwembad wonen.
“Hoewel het surfen in het begin maar moeilijk ging voelde ik me al snel één met het water. Ik kon mijn energie kwijt en merkte dat ik het leuk vond om mensen uit te leggen wat ik zelf had geleerd. Zo kwam ik bij Pro-Surfing terecht. Daar nam ik mijn eerste lessen en zag ik mijn doel: ik zou surfdocent worden! Alleen was er één probleem. De eigenaar Paul had geen werk voor me. Ik zag dat de school wel wat hulp kon gebruiken en ik bood hem aan gedurende 1 maand gratis voor hem te werken. Ik zei hem: ‘Ik denk dat je mij aan het eind van deze maand wel een contract gaat geven’. Dit klinkt misschien wat arrogant maar op dat moment voelde ik dat dit de manier was om hem te laten zien dat ik het meende. In die maand heb ik zijn hele e-mailstroom verbeterd, werden klanten beter beantwoord en bedacht ik een structuur voor de docenten om les te geven”.
“Wist ik hoe ik die email moest verbeteren? Absoluut niet! Mijn broer Jeff speelde vanuit Nederland voor hulplijn en als er docent ziek werd mocht ik invallen. Aan het eind van de maand wilde Paul me niet meer kwijt en kon ik 3 dagen per week voor hem aan de slag en dagelijks hou ik de inkomende e-mails bij “.
Het is voor mij als zijn oom fascinerend om te zien hoeveel Kevin in positieve zin is veranderd en ik ben dan ook ontzettend trots op hem. Hij volgde zijn hart en gaf zijn oude leventje op voor een onbekend avontuur om letterlijk vanaf nul een eigen leven op te bouwen.
En misschien wel het belangrijkste: Hij heeft zijn passie gevonden en is geen dag meer ‘aan het werk’. Wil je Kevin volgen? Check dan hier zijn Facebook. In heel veel opzichten lijkt het verhaal van Kevin veel op dat van onze dansdocenten die allemaal lesgeven vanuit een bepaalde passie.
Wil jij nu ontdekken of het geven van danslessen iets voor jou is? Meld je dan aan voor de 3 uur durende gratis docententraining op zaterdag 10 oktober 2015.
2 VRAGEN:
1. Waar wil jij dat de volgende blog(s) over gaan?
Salsa, Bachata, Kizomba of Zouk of iets anders?
2. In welke vorm?
In de vorm van een geschreven artikel, een interview of een video?
Stel je de wekelijkse blog op prijs? Deel deze dan of Facebook en andere Social Media.
Trackbacks/Pingbacks