Vorige week vroeg ik jullie wat een leuk onderwerp voor de aankomende blog zou zijn.
Het antwoord was even verrassend als vanzelfsprekend. Jullie wilden geen blog over het vinden van de maat, het toepassen van styling in je dans of de geschiedenis van Salsa. Met Valentijnsdag net achter ons lezen jullie deze week liever over het meest besproken, bezongen en beschreven thema ter wereld: LIEFDE!
Door de jaren heen heb ik heel wat cursisten samen zien komen, uit elkaar zien gaan, een nieuwe liefde zien vinden, zien verloven, trouwen en kinderen krijgen. Inmiddels hangt het prikbord op kantoor zelfs vol met geboortekaartjes. Allemaal Salsaventura baby’s! Volgens mij doen die baby’s Suzy Q’s in de buik, komen ze al body rollend ter wereld en klappen ze vanaf de eerste minuut op de 1e en de 5e tel het ritme van de Salsa mee.
Veel mensen vinden de ware tijdens de danslessen
Terug naar de dansvloer. Je ontmoet nieuwe mensen, je maakt eens een praatje na de les, je doet een keer een drankje samen of misschien maak je samen een dansblunder op de vloer. Je weet dat je in ieder geval één gedeelde interesse hebt en als je de ander niet durft uit te vragen, vraag je gewoon of hij of zij toevallig ook naar het volgende Salsaventura feestje gaat. En… Voilà! Zo kan het zijn dat er binnenkort een kleine Raúl rondloopt, omdat twee verliefde cursisten hem beloofd hebben hun kind naar hem te vernoemen. Nu maar hopen dat het een jongetje wordt.
Toevallig werd ik afgelopen zaterdag, tijdens het feest bij v/d Meulen, gevraagd of ik een privéles kon geven. Twee cursisten die ik al een tijdje niet had gezien gaan trouwen en willen een spannende openingsdans instuderen.
Ik besloot in kader van deze blog meteen te vragen of het misschien de danslessen waren die ze samen had gebracht. En ja…. Het was vooral het wisselen van partner tijdens de les geweest, waardoor ze elkaar iedere week even gezellig tegenkwamen tijdens de lessen. De stap naar een praatje en een drankje na de les was snel gemaakt en deze zomer geven ze elkaar het jawoord.
En… niet iedereen weet het maar onze missie als dansschool is:
‘het in verbinding brengen van mensen met zichzelf en elkaar door middel van muziek en dans’.
En het is juist die verbinding die alles zo bijzonder maakt, al is het maar gedurende een nummer van 3 minuten. Daar waar je de ander normaal gesproken straal voorbij loopt, creëer je in de dansles en op de feesten een kort moment van verbondenheid met elkaar. Prachtig toch? En dan is het ook nog eens een mooie manier om nieuwe mensen te ontmoeten, dus dat er nieuwe liefdes ontstaan: natuurlijk! En vergeet niet: ook de mooiste, blijvende vriendschappen worden geboren door de muziek en de dans.
Als deze dans je eenmaal te pakken heeft, verandert je hele leven!
Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen over liefde op de dansvloer.
• Heb jij wel eens een romance gehad met iemand die je van het dansen kent en zo ja, hoe ging dat?
• Of heb je misschien iets moois zien ontstaan bij anderen?
• Denk jij dat liefdes sneller ontstaan op de dansvloer?
Groetjes,
Morry
Natuurlijk! De danswereld is net een dorp; er wordt flink geflikflooid.Dat is natuurlijk ook niet zo gek, aangezien je elkaar best vaak ziet en samen danst. Soms levert dat goede relaties op, soms levert dat vooral ellende op als het mis gaat. Een duidelijke reden voor mij om, als het dan gebeurt, het rustig aan te doen.
Vriendschappen die ontstaan binnen de danswereld zijn bijzonder. Niet dat het niet vaak gebeurd (juist wel), maar ze zijn anders dan ‘gewone’ vriendschappen. Zeker binnen de Zouk heb ik een goede vriendenkring opgebouwd en we zien (nou ja, zagen, ivm mijn emigratie) elkaar ook vaak naast het dansen, al werd er rustig op los gezoukt in de dierentuin of gewoon op straat! Wat zo bijzonder is aan ‘dansvriendschappen’ is dat je elkaar op een andere manier leert kennen. Zo weet ik van sommige mensen nauwelijks wat voor werk ze doen en wat hun thuis situatie is (lang leve Facebook), maar je weet wel dat je een connectie hebt op een ander niveau. Dat vind ik mooi en gelukkig velen met mij.
Ik noemde mn emigratie al eerder; onlangs ben ik verhuisd naar Shanghai (China). Het opbouwen van je leven en het creeeren van een nieuwe vriendenkring is veel makkelijker als je danst. Ik kan gewoon alleen naar feestjes en ik leer vanzelf mensen kennen. Je deelt een liefhebberij/passie en dat maakt dat contact relatief makkelijk is gelegd. Dus: keep on dancing!
Waar ik benieuwd naar ben:hoe doen jullie dat dan? Als je eenmaal een salsa stelletje bent; met het dansen met anderen? Mag een bachata nog close gedanst worden? Maken jullie daar afspraken over? Gaat het ook weleens mis? Dat één van jullie toch jaloers wordt en je ruzie krijgt?
Ik heb er altijd wel bewondering voor als partners elkaar vrij laten op de dansvloer. Vraag me af of ik dat zelf wel zou kunnen… 🙂
Wij hebben hier geen afspraken over gemaakt. Het leuke aan salsa is juist dat dat “vaste partner” gedoe zoals bij ballroom er niet echt is.Daarnaast wordt je er gewoon beter van door ook met andere te dansen. Maar je gaat natuurlijk niet de hele avond met anderen dansen en tussen close en heel close een bachata dansen zit een groot verschil!;-). En een beetje jaloezie is gezond toch?
Natuurlijk mag een bachata (of forro) close gedanst worden met een ander! Het gaat erom dat je samen muziek beleeft. In Zuid-Amerikaanse dansen hoort daar lichamelijk contact bij. Zolang het gaat om muziekbeleving en knusheid, en niet om lust en seks, is er niets aan de hand.
Van de meeste mannen met wie mijn vriendin danst, weet ik dat ze respect hebben voor haar, maar ook voor mij. Dat kan ik ook zien tijdens een feestje. Met de negatieve uitzonderingen onder de mannen weigert ze te dansen. Net als ik niet dans met de enkele vrouwen waar zij geen goede vibe bij heeft.
Zolang je daar open en eerlijk over bent, respect hebt voor elkaars gevoelens en samen naar huis gaat, is er geen enkel probleem. Daarbij merk ik wel dat het erg helpt als je beiden danst. Een niet-danser ziet het verschil vaak niet tussen knus en lust en dat kan voor misverstanden zorgen.
Wat leuk om ons verhaal (maar vast herkenbaar voor vele anderen) terug te lezen in je blog. We hebben elkaar idd tijdens de salsales ontmoet. Door het wisselen van partner kwamen we steeds in gesprek. Opvallend was wel dat het altijd leek alsof we veel sneller moesten wisselen als ik met mijn (toen nog potentiele) partner danste dan met andere cursisten ;-). Daarna met een groepje naar de salsa feestjes en zo is onze mede-cursistenband langzaam gegroeid tot een mooie relatie. Het blijft leuk om samen met je partner salsa te kunnen dansen, heerlijk te genieten van de muziek en regelmatig terug te keren (ivm een feestje bij v/d Meulen) op de dansschool waar we elkaar hebben ontmoet. In augustus gaan we trouwen en niets toepasselijker dan een salsa openingsdans!
He Morry, nou die romances op de dansvloer… bij mij was het geen succes;). Maar ik ben het helemaal met Willemijn eens: in de danswereld ben je nooit alleen. Ik ga bij voorkeur in m’n eentje uit, dan kan ik komen en gaan waar en wanneer ik wil, en: je bent toch nooit alleen. Zelfs als je niemand kent, heb je 3 dansjes later 3 vrienden. Dat hoeven niet je beste vrienden te worden, als het maar klikt op de dansvloer. En Betsy: ja er is vaak ook veel jaloezie tussen stelletjes. Waar passie is is ook jaloezie, maar de echte liefdes overleven het.
Ik denk dat de kloof tussen mensen kleiner is/wordt tijdens het dansen. Ik ben best verlegen, maar als een vrouw/meisje/dame leuk praat of interessant is dan is het makkelijker praten met elkaar.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik meer bezig ben met het dansen tijdens de lessen. Hangt er vanaf wie je tegenover je hebt staan. Wanneer ik begin te praten dan vergeet ik de figuren uit te oefenen. Op een feest praat ik meer, maar dat komt, omdat ik niet 5 uur achter elkaar kan dansen.
Wat een inspirerende missie: ‘het in verbinding brengen van mensen met zichzelf en elkaar door middel van muziek en dans’.
…maar het prikt (nog) niet in op de liefde bij mij (kan het me wel voorstellen), wel op bewuster worden hoe moeilijk ik het vind om me te laten leiden. Spanning op de armen, vingers in een kommetje en toch ontspannen schouders. Zodra ik ga denken (gaat razendsnel) ben ik aan het voorspellen wat de heer wil en voor ik weet ‘werk ik tegen’. Als ik niet nadenk, gaat het veel beter dan voel ik aan waar het naar toe gaat, maar…ik ga aldoor weer denken. En ik maak nog veel fouten, armen te stijf, met duim de hand vastklemmen, te grote stappen nemen, rechtsdraaien ipv rechts stappen of dat de figuren me te snel gaan. Nu zal het met het oefenen van de techniek in de lessen, het dansen vast steeds beter gaan. En in de lessen krijgen de heren vaak aanwijzingen over leiding geven. Zijn er ook aanwijzingen over je laten leiden? Hoe gaat het ‘in verbinding met elkaar’ dans technisch eigenlijk, allemaal via de vingers?
Ik ben voor mijn studie een half jaar naar Zuid-Amerika geweest afgelopen jaar. Ik heb merendeel van mijn tijd besteed in Santiago de Chile. Via een talenschool, waar ik een weekje een wanhopige poging heb gedaan mijn Spaans op pijl te krijgen voor de colleges (uiteraard volledig in het Spaans) aan La Universidad de Santiago de Chile begonnen, ben ik een keer mee gegaan naar een salsa lesje. Ook in dit lesje werd vaak gewisseld tussen partners. Zo heb ik een Chileense jongen leren kennen die blijkbaar ook les gaf op de talenschool in kwestie. Het klikte gelijk. Ik ben verschrikkelijk in het volgen, maar dat bleek bij hem een stuk minder lastig.
In Santiago kan je je hart ophalen als je van salsa, bachata, en cumbia enz houdt. Er zijn meer dan genoeg salsa tentjes, vaak met live muziek. En ook meer dan genoeg concerten, zomaar op straat of in een groot stadion. Echt super gezellig! Samen met de Chileense heb ik een hoop feestjes en concerten afgelopen, en hebben we uren en uren gedanst. Ik ben nooit meer naar een les geweest, maar het kleine beetje dat ik kan heb ik van hem geleerd. Het is op een hele andere manier een relatie opbouwen. Naar mijn idee gebruiken we altijd een vaste volgorde wanneer we iemand leren kennen: Kijken, luisteren en vragen stellen, en dan pas worden we ‘’opener’’ en wordt onze persoonlijke space kleiner. Daar is geen tijd voor als je wilt dansen samen, je zal toch echt elkaars hand moeten vasthouden en uit je vertrouwde comfortzone komen.
Wat me ook opviel, is dat het in Zuid-Amerika veel minder een probleem is wanneer een (getrouwd) stel eens met een ander wil dansen. Ik kan me nog 1 avond goed herinneren. Een getrouwd stel was een aantal nummers flink aan het dansen, en ik heb ze natuurlijk aan staan gapen en bewonderd. Het leek zo gemakkelijk te gaan. Ik had moeite mijn verbazing te verbergen toen de vrouw er blijkbaar genoeg van had en ging zitten en de man vroeg of ik wilde dansen. Ik heb een paar nummers met de man gedanst die me daarna uitnodigde wat met zijn vrouw te drinken. De dame begon gelijk een gezellig gesprek en me complimenteerde me op mijn danskunsten, wat ik zeker weet dat ze alleen deed om mij een goed gevoel te geven. Want ik ben niet onbekend met blunders tijdens het dansen. Mijn punt is denk ik, het kan dus ook wel zo! Volgens de dame is het zonde om goede muziek ‘’verloren te laten gaan’’.
Tot slot, Ik spreek de Chileense jongen nog altijd veel, al ben ik al 10 maanden terug in Nederland en is hij nog in Santiago. Maar ik ben blij dat ik kan zeggen dat hij over 4 maandjes me hier komt opzoeken. En… Dat ik eind augustus terug ga naar Chili om daar nog veel meer te ontdekken, en misschien wel niet meer terug te keren! Wat een dansje wel niet teweeg kan brengen!
Ook ik heb mijn vriendin ontmoet via salsa(feesten). Sterker nog: ik kan wel zeggen dat het een vereiste was dat mijn partner ook van dansen houdt!
Een “buitenstaander” interpreteert de “closeness” vaak verkeerd. Ik heb in al die jaren salsa daar veel relaties op stuk zien gaan (of mensen met dansen zien stoppen).
Dansen is een zeer vruchtbare bodem voor relaties (liefde en vriendschap) omdat je al in elkaars persoonlijke ruimte bent. Dan is dat vertrouwen, die klik, die bijzondere verbinding zoals Morry het noemt, er soms al.
Veel mensen besteden van te voren vaak veel aandacht aan het uiterlijk, voelen zich zelfverzekerd en stralen dat ook uit.
In een wereld waar sexy mensen op dito muziek elkaar vasthouden, kruipt de grootste verlegenaar uit zijn/haar schulp….
Mijn eigen relatie van meer dan 5 jaar is onlangs uitgegaan, wij hebben samen salsa les gevolgd van de zomer.. Dus over de liefde ga ik niet verl zeggen, behalve dat eigenliefde de sleutel is tot liefde naar een ander. Dat ondervind ik steeds meer.. Verder, Morry, love your colomns!! Wanneer komt je boek? 😉
Hopelijk tot snel weer op een salsafeestje! Beso! X