Al jaren klagen dames over het feit dat hun vriend, verloofde, echtgenote niet danst. En dus gaan ze met een vriendin of een groepje vriendinnen op dansles. Hartstikke leuk natuurlijk. Maar wat als de verslaving toeslaat?
Voor menig niet danser lijkt een gemiddeld Salsafeest een vrijgezellenfeest. Vooral als de Bachata begint en alle zwetende lijven zich met elkaar lijken te versmelten, moet menig niet-danser toch echt even slikken. En het wordt helemaal bijzonder als twee mensen elkaar, na zo intiem te hebben gedanst, elkaar loslaten en zonder blikken of blozen naar de volgende danspartner rennen.
Een leerling vertelde mij een tijdje geleden dat er iets bijzonders gebeurde met zijn vrouw als hij haar gade sloeg op de dansvloer. Terwijl hij, zelf geen danser, met een biertje aan de bar stond, zag hij zijn vrouw steeds blijer worden bij iedere draai die haar danspartner haar liet maken. Het viel hem op dat hij daar best jaloers van kon worden. Zij wilde zo graag dat hij op dansles zou komen dat zij hem zelfs aanbood om opnieuw, met hem samen, bij de beginners te starten. Maar voor hem hoefde dat niet zo. Eenmaal thuis bleef dat beeld van zijn ronddraaiende vrouw, landend in de armen van een andere man, hem zo kwellen dat hij toch besloot op dansles te gaan.
Er zijn ook vrouwen die het juist als prettig ervaren dat hun vriend of echtgenoot niet danst. Het is hun persoonlijke uitlaatklep om even alles los te laten en staat het los van jezelf aangetrokken voelen tot een ander. Eenmaal thuis (na het douchen) kruipen ze dan fijn onder de dekens naast hun eigen partner.
Maar hoe zit het dan met die mannen die dansen waarvan de vriendin of echtgenote niet danst? Dat komt op de een of andere manier veel minder vaak voor. Deze mannen hoor ik met enige regelmaat klagen over het feit dat veel vrouwen op een dansles of feest er dan direct vanuit gaan dat deze mannen vrijgezel zijn en op zoek zijn naar een vrouw. Deze mannen, zo vertellen ze mij, hebben regelmatig last van opdringerige vrouwen.
En hoe zit het met hun vriendin of echtgenote die niet danst? Ik moet toegeven, daar hoor ik die ik die mannen zelden over. ‘Typisch mannen’ zal menig vrouw zeggen.
VRAAG
• Wat is jouw ervaring met een partner die zelf niet danst?
• Heb jij tips hoe om te gaan met een jaloerse partner?
• Waarom ben jij gaan dansen?
Mijn ervaring met een partner die niet danst is dat ik zelf niet meer ben gaan dansen en dat vind ik heel jammer. En de drempel om het weer op te pakken na al die jaren is ineens heel hoog geworden!
toch gewoon doen…..
ik ben 2 jaar geleden op mijn 53e weer opnieuw begonnen en het enige waar ik spijt van heb, is dat ik het niet eerder heb gedaan.
want wat is dansen heerlijk: ontspannend, blij makend en sociaal 🙂
Hoi Ton!
Ow zekers! alleen ben ik as zondag in Snowworld ivm de bootcamp Revealing the Secret.
Zaterdag 8 juni ben ik bij vd Meulen Wesseling en as zaterdag wellicht bij La Bodeguita.
We houden contact!
revealing the secrets heb ik ook al.gedaan.
heel goed en leerzaam,
kan dat iedereen aanbevelen vanaf een beginners 3 nivo en hoger.
Ik heb bijna alles gedaan op gebied van salsa wat lessen en cursussen betreft….
Hoi Diana,
Heel goed van je! je merkt vaak naderhand pas wat je hebt gemist..
Hoi Rebecca,
Toch doen! en ga de 1e keer gewoon met iemand samen of met een groepje dan is het ook minder “eng” en leuker.
Ik had dit ook de 1e keer dat ik moest dansen met een “vreemde”; wat bij mij hielp (en nog steeds), geef aan wat je nivo is dan kan de ander daar rekening mee houden. En wees niet bang! iedereen heeft het moeten leren!
Tja herken dit heel goed..
Mijn partner houd totaal niet van Salsa-dansen, maar vind het weer niet erg dat ik dans en naar dansfeesten ga.
Geregeld vraag ik hem om mee te gaan naar een feest en/of dansles maar hij wilt dit niet.
.
Ik kan me heel goed voorstellen dat partners “jaloers” kunnen worden.
Hoe hiermee om te gaan? het heeft denk ik vooral te maken met vertrouwen hebben in elkaar, je danst tenslotte alleen maar met iemand en na afloop ga je gewoon weer samen of alleen naar huis.
En naar mijn mening: als de man/vrouw niet danst maar wel mee wilt naar een feest, dan moet hij/zij niet “boos/jaloers” worden als de partner wel danst.
Voor mij is (salsa) dansen een uitlaatklep en een leuke gelegenheid om te socializen.
Je komt altijd wel een bekende tegen, en zo niet dan maak je vanzelf wel contact met anderen envoor je het weet hou je er een dansmaatje/groepje aan over.
Voorheen met mijn ex gedanst, vond het altijd leuk om dit samen te delen. Huidige partner danst niet (en ook geen neigingen). Vond ik eerst jammer, maar ik word zo gelukkig van dansen (brengt me dichter bij mezelf, en juist partnerdansen vind ik leuk door de interactie) dus ben toch weer begonnen en heb nu een leuke danspartner 🙂 Partner is tot nu toe niet jaloers gelukkig!
Dansen is toch een bepaalde manier van persoonlijk contact, Wat voor de ene of andere elders ook voorkomt of juist minder of niet voorkomt. en dan kunnen er allerlei zaken gebeuren tussen mannen en vrouwen. Met opdringerige dames heb ik ook leren mee omgaan. 😉 Het streelt toch je ego wel. En realiseer het hoe het is voor de dames als het andersom is.
Lang leve de e-man-cipatie en de e-vrouw-cipatie. Voor mij gaat het om respect en hoe je met elkaar omgaat met de ongewenste en gewenste keuze van een ieder.
Nashreen binnenkort maar weer eens een dansje doen?
A.s. Zondag ga ik naar Grounds in Rotterdam. Verras me maar…. hhaa
Het leven zit vol verrassingen lijkt wel heel veel op een dansje. tot de volgende kans of dans.
Dansen is en blijft een vertikale uiting van een horizontaal verlangen.
beste dans hater,
even advokaat van de duivel.
heb je er plezier in dat je dansen haat? wat levert het je op?
van mij mag het dan ben je geen concurrentie voor me. 😉 Ik weet ff geen ander woord.
Het leven bestaat uit het maken van keuzes en die maken we allemaal met onze eigen emotie en ratio. en ons verleden en heden, die bepaalt onze toekomst.
toekomst betekent voor mij wat me toe komt.
have fun met het resultaat.