Beste Collega dansscholen, sportscholen, sportverenigingen en alle andere organisaties die een zo’n belangrijke rol spelen in ons sociaal maatschappelijk leven.
Wij zijn degenen die dagelijks mensen samen mogen brengen. Wij faciliteren Magic Moments; momenten waar mensen gelukkig van worden. Dankzij onze (dans)lessen worden depressies overwonnen. Mensen leren (weer) verbinding te maken met zichzelf en anderen. Wij inspireren, wij delen, wij troosten en wij huilen en lachen met onze leerlingen die ons het volledige vertrouwen geven deel uit te mogen maken van hun leven.
Bij deze doe ik, gesteund en geïnspireerd door een steeds groter wordende groep collega’s en organisaties, een oproep aan al die collega’s die vanuit de beste intenties nog altijd hun deuren open houden voor het publiek om samen met ons de deuren te sluiten.
Ook ik wilde onze dansscholen openhouden afgelopen week. En ja, ik geef toe. Nog maar een paar dagen geleden zocht ik ieder argument binnen het rijtje van het RIVM om mijn beslissing te rechtvaardigen.
“Oh, gelukkig, alleen activiteiten boven de 100 personen zijn niet meer toegestaan. Onze danslessen hebben tussen de 12 en 30 personen dus dan kan het doorgaan.”
“Geen handen schudden? Oké, dan gaan we heel veel handen wassen of we gaan solo dansen.”
“Geen sociale contacten? Mmmm, en de scholen dan en de horeca? Die blijven toch ook open?” En zo ging het een tijdje door in mijn hoofd.
Maar toen gebeurde er iets ingrijpends. Er gebeurde eigenlijk twee dingen.
Donderdag 12 maart jl. 23 uur hadden we een franchise overleg met alle vestigingsmanagers. Daar waren de meningen verdeeld. Sommigen wilden best open blijven en anderen wilden liever sluiten. We wisten gewoonweg niet zeker wat het beste was. Deze onzekerheid werd (achteraf gezien) vooral veroorzaakt omdat het door de overheid aan ons zelf werd overgelaten. Dit klinkt heel zwak besef ik maar het is veel gemakkelijker om de deuren te sluiten als het verplicht wordt gesteld. Het annuleren van het Salsaventura XXL feest was geen enkel probleem. Dat is een evenement met meer dan 100 personen. Niet leuk maar heel duidelijk: je moet annuleren! Je hebt geen keuze.
Maar de danslessen, dat was toch anders. Er was een bepaalde marge om mee te spelen en door er met een bepaalde bril naar te kijken kan je best, met enige creativiteit, welke beslissing dan ook rechtvaardigen. En creativiteit bij ons dansers is er genoeg. Waarom geven we niet alle lessen solo?! Voetenwerk, draaitechniek, styling. Het leek een geweldig idee. We (alle vestigingsmanagers) zouden het dezelfde avond/nacht nog overleggen met de docenten en de dag erna, vrijdag 14 uur wederom bij elkaar komen.
Het is vrijdag 14 uur als onze vestigingsmanagers wederom in de online meeting komen. En er is goed nieuws! Vrijwel alle docenten zijn bereid de lessen te blijven geven! Wat een commitment. Geweldig!
En dan is het stil.
We zouden nu een positief gevoel moeten hebben, we zouden blij moeten zijn. Maar dat zijn we op de een of andere manier niet. We lijken allemaal te beseffen dat er iets niet helemaal goed voelt.
En dan spreken we het uit. Ondanks alle moeite, ondanks de bereidheid van de docenten om door te gaan, ondanks onze eerdere plannen om met een aangepast programma door te gaan, besluiten we toch om onze deuren te sluiten. We voelen ons simpelweg te verantwoordelijk voor de gezondheid van alle cursisten en de docenten om dit risico te nemen. Je hoeft het maar 1 keer mis te hebben!
Het is soms zoveel moeilijker om nee te zeggen dan om ja te zeggen.
Nu, twee dagen later, weten we dat we 100% de juiste beslissing hebben genomen.
Hoe we dat weten? Heel simpel.
Valt het straks allemaal mee dan zijn we extra voorzichtig geweest. Een daad die niemand ons kan verwijten, ook wij zelf niet. Valt het straks niet mee en wordt het nog veel en veel erger, dan zullen we dankbaar zijn dat we in ieder geval geen bijdrage hebben geleverd aan een sterkere verspreiding van het virus.
Kortom; dit is de enige beslissing waar we op geen enkele manier spijt van kunnen krijgen.
Deze situatie is nieuw voor ons allemaal. Noch wij, noch onze ouders hebben dit eerder meegemaakt. We staan voor een compleet nieuwe situatie. We hebben geen eerdere ervaringen waar we op terug kunnen vallen en hebben dus niets om mee te vergelijken. Ik weet niet hoe jij het ervaart maar ik heb vaak het gevoel dat ik wakker moet worden! Het voelt allemaal soms zo onwerkelijk!
En ja, zoals ik zei… er gebeurde twee dingen;
Mijn dochter (19) doet aan Brazilian Jiu Jitsu, een gevechtssport waarbij er veel wordt geclinched en geworsteld. Haar sportschool bleef tot mijn verontwaardiging gewoon open. En tja, mijn dochter ging dan ook gewoon sporten. Toen ik vertelde dat ik niet dacht dat dit verstandig was, antwoorde ze met: “Pap, als het niet verantwoord was zouden ze echt niet open gaan hoor”. En ze vertrok. Ik was sprakeloos. Ik wilde de sportschool bellen. Vragen waar ze mee bezig waren. Hoe kunnen ze nou open blijven en daarmee de gezondheid van mijn dochter in gevaar brengen (en daarmee weer iedereen waar zij mee in contact komt)?
En daar was het moment van de waarheid. Waarom zou ik onze cursisten in de gelegenheid stellen iets te doen waarvan ik nooit zou willen dat mijn eigen kinderen dit zouden doen?
Zou jij iemand die je lief hebt naar jouw eigen dansles sturen? Er is geen goed of fout antwoord. Welk antwoord je ook geeft, ik hoop dat je beseft dat het is gebaseerd op de kennis die je nu denkt te hebben en dat is oke.
Ik roep al jaren dat ik er lang geleden voor heb gekozen niet in angst te willen leven. Leuk, Morry! Mooie uitspraak! Maar dit gaat helemaal niet om jou!!
Het gaat zoals je in het begin al schrijft om al die mensen die wij samen mogen brengen. Het gaat om het faciliteren van Magic Moments! Door anderen te inspireren mogen wij geïnspireerd raken. Door te delen mogen wij ontvangen.
We zullen het dansen tijdelijk missen. Daar staat tegenover dat alle toekomstige dansjes er alleen maar mooier op zullen worden.
Tot gauw op de dansvloer!
Stay well!
Morry
Salsaventura
Stel je de wekelijkse blog op prijs? Deel deze dan op Facebook en andere social media
Mooi geschreven en de juiste beslissing. Ik kan niet wachten tot ik weer kan dansen hier in Noord Brabant. Ook draaien als dj doe ik zeker niet tot 1 april.
Hoi Morry,
Wat ontzettend mooi dat je dit deelt, dankjewel.
Ook een groot dankjewel dat je de lessen hebt uitgesteld. Anders was ik in tweestrijd om gegaan omdat ik niks wil missen, maar ook bang ben om besmet te worden en/of anderen te besmetten. Daarbij ook rekeninghoudend met het feit dat ik met het ov kom.
Ik vind het een dapper en wijs besluit, het zal niet makkelijk voor je geweest zijn en nog niet. Het is je inkomen.
Dat je de welzijn van iedereen voorop stelt, is een heel groot en mooi gebaar. Daar heb ik enorm respect voor.
Dankjewel.
Hi Morry,
Wat mooi geschreven en zo waar. Het dansen is voor mij een uurtje therapie. Een uurtje gezellig met anderen zijn en alleen maar denken aan het dansen in plaats dat m’n hoofd bezig is met alles wat ik heb meegemaakt of met m’n depressie.
Maar ik ben heel blij dat jullie deze beslissing nemen uit veiligheid, dat is nooit een verkeerde beslissing. Ik zeg altijd bij twijfel niet doen. Ik ben blij dat ik bij jouw dansschool dans en kan niet wachten tot het weer mag. Maar tot die tijd, heel veel sterkte met je dochter. Want die is de belangrijkste
Groetjes Talitha
Dankjewel. Gaat vandaag al wat beter. Hoofdpijn is weggetrokken en geen keelpijn. We houden het in de gaten.
Sterkte de komende tijd.
Vanuit het hart gesproken en niet vanuit het hoofd
Verstandig. Flatten the curve. Iedere twintiger / dertiger / veertiger die niet ziek wordt en niet opgenomen hoeft te worden op de intensive care houdt een bed vrij voor een tachtigjarige.
Wat een fijne mooie reactie. Een menselijke emotionele statement die hopelijk bij mensen binnenkomt. Zoveel zijn nu egoïstisch toch allerlei zaken aan het ondernemen want anders zijn ze verveelt. Ik hoop dat jouw bericht ze ook laat inzien dat het maar momenten zijn en het echt ernstiger is dan mensen denken.