Deze week is een van onze trouwe cursisten Emily May aan het woord. Zij vertelt hoe de wekelijkse lessen bij Salsaventura haar nog meer brengen dan alleen heel veel dansplezier.
Veel leesplezier!
Salsa-mannen
Woensdagavond, vijf voor acht loop ik de danszaal in Den Haag binnen. De dansers van zeven uur hebben net hun les afgerond. Achterin aan de bar staat de grijzende bardame al klaar om hun dorstige kelen van een drankje te voorzien. Ik trek m’n rode gehakte dansschoentjes aan. Als dansleraar Morry ons uitnodigt om de dansvloer op te komen, sta ik op en bekijk mezelf nog eens kritisch in de spiegels aan de wanden. Ik trek mijn opgekropen bloesje recht en wacht af welke man mij als eerste komt halen.
De Fransman
‘Bonjour’, begroeten we elkaar. ‘Ça va?’ ‘Ça va’. Een beetje verlegen kijkt de Fransman me aan. Hij luistert zorgvuldig naar de instructies. Met zachte hand leidt hij mij door de crossbody lead. Zijn ogen schieten schichtig heen en weer. ‘Doe ik het wel goed?’ lijken die te zeggen. ‘Très bien.’ stel ik hem gerust.
Als leraar Morry ‘High ten!’ roept, is dat het signaal voor het wisselen van partners en schuiven alle mannen door naar de volgende dame.
De Militair
Als ik de Militair voor het eerst zie, ben ik op slag verliefd. Zijn blik is zelfverzekerd, zijn postuur recht. En wanneer hij mij vastpakt, voel ik zijn ferme greep om mijn schouder. De passen heeft hij thuis geoefend. Wat is het heerlijk om na elke draai weer even in zijn mooie ogen te kunnen kijken. En wat ruikt hij lekker. Ik voel dat ik bloos. ‘High ten’ roept Morry. Met een spijtige zucht laat ik de Militair weer los.
De Gevorderde
Hij is niet moeders mooiste met zijn groffe bouw en zijn hazenlip. Het type dat ik in de kroeg snel voorbij zou lopen. Maar bij Salsa is hij ‘de man’. De gevorderde schiet te hulp bij een tekort aan mannen. Hij laat me figuren dansen die ik nog niet heb geleerd. Maar ik draai en zwier alsof ik nooit anders heb gedaan. ‘Dat gaat goed hoor’, zegt de gevorderde. Ik voel me goed en zie zijn imperfectie niet meer. Waarom heb ik eigenlijk nog les nodig?
De Toreodor
Van de Toreodor word ik soms een beetje bang. Hij is klein en gespierd en zijn blik is grimmig. Van onder zijn wimpers kijkt hij me intens aan. Hij drukt me stevig tegen zijn borst en snuift diep door zijn neusgaten. Hij laat me even los, maakt kleine driftige pasjes om me daarna weer gedecideerd naar zich toe te trekken. Als hij zijn tanden bloot lacht, kan ik ontspannen. Het blijkt gelukkig allemaal maar een spelletje.
De Clown
Ik moet al lachen als ik hem zie met zijn baardje en ondeugend twinkelende ogen. De Clown danst met veel bravoure. Dat hij niet precies de passen weet, deert hem niet. Hij bluft zich er doorheen. Hij improviseert nieuwe figuren en grijnst met een blik van ‘ik doe maar wat, maar dat ging best lekker toch?’ Dan slingert hij me nog eens om zich heen, waardoor ik wankel op mijn hakken. Ok, de Clown danst niet perfect, maar lol hebben we wel.
Er komen nog meer salsamannen langs deze les: de hondentrainer, de autist, de uitslover, de charmeur…. Ik geniet ontzettend van het bewegen, het dansen en de vrolijke salsamuziek. Maar minstens evenzoveel plezier beleef ik aan al die verschillende mannen, met hun karakters, hun eigenaardigheden, hun lef, hun onzekerheden die ze meenemen in het dansen.
Na de les voel ik mij opgeladen en ontspannen.
Volgende week mag ik weer.
Door: Emily May ‘t Hoen
VRAAG:
Welke types dansen er bij jou in de les? Laat het hieronder weten in de commentbox.
Wil je ook je persoonlijke ervaringen delen met de Salsaventura Community? Stuur je artikel dan naar morry@salsaventura.nl
Stel je de wekelijkse blog op prijs? Deel deze dan op Facebook en/of andere Social Media.
