Een van onze docenten is ziek. Ernstig ziek.
We zijn met de grootste spoed op zoek naar een stamceldonor en onze hoop is gevestigd op de danswereld.
Hieronder het artikel van Omroepwest van afgelopen week.
Zegt het voort….
ALPHEN AAN DEN RIJN –
Hij speelde op hoog niveau American football en toerde vervolgens als gevierd salsadanser door Europa. Het leven lachte Marlon Etnel toe, totdat vorig jaar bij hem een zeldzame vorm van lymfeklierkanker werd ontdekt. Nu heeft hij op 45-jarige leeftijd dringend een stamceldonor nodig. ‘Het is een tikkende tijdbom.’
Om de haverklap moet hij hoesten. Maar verder probeert de in Paramaribo geboren en opgegroeide Marlon – zo goed en zo kwaad als het kan – ‘gewoon’ verder te gaan met alle dagelijkse dingen, zoals zijn baan als businessconsultant. ‘Dat geeft me ook energie’, vertelt hij. ‘Het ziet er allemaal gezond uit, maar onder de motorkap is het een heel ander verhaal.’
Alles leek op rolletjes te lopen voor Marlon. Na zeven jaar met zijn vrouw Charlotte in Alphen aan den Rijn te hebben gewoond, kocht het echtpaar een huis in Boskoop om in te gaan wonen met hun drie kinderen: een jongen van 6 jaar en twee meisjes van 4 en 2. Omdat de verbouwing meer dan een jaar is vertraagd, verblijven ze nu tijdelijk bij zijn schoonouders in Reeuwijk.
Onheilspellende berichten
Maar alle problemen die daarbij komen kijken, waaronder een flinke financiële tegenvaller, verbleken bij de onheilspellende berichten die Marlon te horen heeft gekregen over zijn gezondheid. Anderhalf jaar geleden blijkt opeens dat Marlon lijdt aan mantelcellymfoom (MCL), een zeldzame vorm van kanker. ‘Het komt eigenlijk alleen voor bij zestigplussers’, zo wordt hem gezegd.
In een mum van tijd valt hij twaalf kilo af. Zijn toestand staat in schril contrast met wat Marlon daarvoor allemaal heeft bereikt. Al na één jaar als amateur American football te hebben gespeeld, wordt hij door de voormalige profclub Amsterdam Admirals gecontracteerd. Na een liesbreuk vertrekt hij het seizoen erna naar Duitsland, om een jaar later de sport weer voor gezien te houden.
Nederlandse danstop
Daarop komt hij in de danswereld terecht. Met het bekende showteam Fuerza Pro, gespecialiseerd in salsa, reist hij vier jaar lang voor optredens door heel Europa en zelfs naar Amerika. Op eigen kracht schopt hij het daarna met een danspartner tot de Nederlandse top. Aan dat avontuur komt in 2017 een einde, omdat het voor hem niet meer te combineren valt met een baan en drie kinderen.
Terug naar het voorjaar van 2018. Marlon ondergaat zes reguliere chemobehandelingen en met succes: de MCL verdwijnt uit zijn lichaam en in oktober wordt hij ‘schoon’ verklaard. Wel wordt hem duidelijk gemaakt dat er 70 procent kans is dat de ziekte binnen vijf jaar terug kan keren. Dat blijkt in juni van dit jaar daadwerkelijk het geval te zijn.
Dure pillen
‘En ik heb dubbel pech’, zegt Marlon. ‘In dat mantelcellymfoom zitten twee stromingen: een minder erge en een verschrikkelijke. En raad eens welke ik heb…’ De laatste dus. ‘Het houdt in dat er een genmutatie is ontstaan die zorgt dat de MCL resistent is tegen chemokuren. Op dit moment krijg ik heel dure pillen om dagelijks de ziekte te onderdrukken. Maar die werken gemiddeld maar anderhalf jaar.’
Inmiddels duurt zijn behandeling drie maanden. Zelf beschrijft Marlon zijn toestand als een ’tikkende tijdbom’. Het enige wat zijn leven kan redden, is een stamceldonor. Alleen moet zo iemand wel aan specifieke voorwaarden voldoen. Marlon: ‘Diegene moet van negroïde afkomst zijn, bij voorkeur een man van onder de 35 jaar. Dat wordt heel moeilijk, maar wachten is mijn doodvonnis.’
Risico op overlijden
Hij wil benadrukken dat een donor geen enkel risico loopt. Voor hemzelf zit dat heel anders. Er is 10 tot 30 procent kans dat de patiënt bij een transplantatie kan komen te overlijden, zo is hem in het in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) uitgelegd. Bovendien is er een tekort aan vooral niet-westerse donoren.
Familieleden kunnen hem ook niet helpen, want zowel zijn moeder en zijn in Suriname wonende vader als zijn halfbroers en -zussen zijn allemaal ‘halfbloedjes’ en daarom niet geschikt als donor. ‘Heel veel vrienden van mij zijn bezig om zichzelf op te geven als donor, maar dan moet eerst nog maar blijken of er een match is of niet.’
‘Ga voor elke kleine kans’
Ondanks alles houdt Marlon hoop. ‘Ik ben van origine een heel positief ingesteld persoon, ik hoor alleen de positieve dingen. Als ik aan mijn kinderen denk, is dat wel een domper. De oudste beseft wel wat er aan de hand is en hij begint steeds te huilen als ik weer naar het ziekenhuis moet. Mijn vrouw is er ook heel emotioneel onder. Maar ik ga voor elke kleine kans die ik nog krijg.’
Donoren kunnen zich via deze link aanmelden bij Matchis, het Nederlands centrum voor stamceldonoren.
LEES OOK: Michiel kreeg een donornier via Facebook: ‘Ik vergeet nooit wat zij voor mij gedaan heeft’
